Kako bi Bor postao prepoznatljiv i po “zelenom prstenu” kojim je opasan, po jezeru, kanjonu i pećinama koje ga okružuju, udruženje “Ekobaština” odličilo je da u svom gradu tablama i putokazima obeleže i istaknu deo Evropskog pešačkog puta. Ovakvim mapiranjem, Bor je ucrtan na mrežu dugih pešačkih staza koje presecaju skoro celu Evropu.

Da je Bor mnogo više od industrijskog i rudarskog grada potrudili su se da pokažu Borani, zaljubljenici u prirodu.  Obeležavanje evropskog pešačkog puta,, trebalo bi da doprinese da se prirodni potencijali ovog grada što bolje iskoriste u turustitičke svrhe. 

„Završeno je obeležavanje pešačkog puta E4, a info table su postvljene na četiri lokacije: kod planine Stol, zatim kod skretanja za Lazarev kanjon u Zlotu, treća je kod Podgorca, sa strane sa koje se penje na Malinik, a poslednja tabla je na Savači, na putu za Borsko jezero. Ove table su ucrtane u svetsku mapu, pa onaj ko dolazi u ovaj kraj na tabli tačno vidi mesto na kome se nalazi, na srpskom i na engleskom, kao i šta sve ima u blizini, šta može da vidi i kojim putevima da se kreće. Ono što još treba uraditi je obeležavanje samih pešačkih staza i anketiranje domaćinstava koja se nalaze na tom pešačkom putu, jer treba videti ko šta može da ponudi turistima i planinarima“, kaže Snežana Đoševska, predsednica udruženja “Ekobaština” iz Bora. 

Postoji čitava mreža evropskih puteva koji prolaze kroz nedirnute oblasti, koje su obično zaštićene. To su najčešće šumovite, planinske oblasti, kroz koje prolaze putevi namenjeni pešacima, odnosno ljudima koji vole prirodu. Pokrivaju celu Evropu još od Atlantika i idu ka Maloj Aziji, objašnjava Dragan Ranđelović iz udruženja “Društvo mladih istraživača”. Kako kaže, za našu zemlju naročito su bitna dva pešačka puta, E7 i E4, a za borsko područje ovaj drugi, koji u našu zemlju ulazi kod Kanjiže, ide kroz Vojvodinu, pa dolazi u severoistočnu, istočnu i južnu Srbiju i kod Besne kobile prelazi u Bugarsku. 

„Na ovoj našoj teritoriji taj put prolazi kroz najznačajnije planinske oblasti, takozvanog ’zelenog prstena’ oko Bora, to su planine Stol, Beli Jovan, Veliki i mali Krš, a prolazi i između dva najznačajnija turistička lokaliteta u Boru, a to su Borsko jezero i Brestovačka banja. Zatim se spušta na Lazarev kanjon i Lazarevu pećinu, a odatle ide preko planine Malinik na područje Bojevca, na Rtanj, Ozren, pa preko Stare planine ide dalje“, priča Ranđelović i dodaje da postoje i pobočni putevi, kao što je onaj koji od Lazarevog kanjona vodi do Feliks Rumulijane, poznatog arheološkog nalazišta koje je zaštitio UNESCO, pa se opet vraća na Rtanj. 

„Table se nalaze na preseku glavnih saobraćajnica pešačkih puteva, a između njih treba da se planinarski obrade šumske staze i obeleže zainteresovana domaćinstva i lokaliteti koji mogu da se posete. Predlažemo da to urade turističke organizacije u svim mestima kroz koja prolaze pešačke staze, jer je to veliki posao, ali daje trajne rezultate. Zainteresovanim domaćinstvima treba pomoći da urede svoje objekte za smeštaj turista, da ponude određene usluge, ali i da su u stanju da ih realizuju. Pored toga, mogu da organizuju neke manifestacije, organizuju proizvodnju organske hrane, kako bi privukli turiste. Ljudi koji se kreću evropskim putevima ne traže vrhunske hotele, lečenje u banjama i slično, oni traže kretanje kroz prorodu i boravak u njoj, upoznavanje sa tradicionalnom kulturom, zaštićenim oblastima i slično“, naglašava Ranđelović. 

On podseća da svaki posetilac Bora ne sme da propusti priliku da vidi Borsko jezero, Brestovačku banju, Lazarev kanjon, Lazarevu i druge pećine, kao i da se popne na planinu Stol i da odatle pogleda okruženje Bora.